Συγκέντρωση/κάλεσμα για συντονισμό οικολογικών δράσεων

Για συντονισμό, οργάνωση και κοινή δράση, ώστε να σταματήσει η καταστροφή του περιβάλλοντος για το κέρδος των λίγων σε βάρος μας, καλούμε όλους/ες σε συγκέντρωση.

 

ΣΑΒΒΑΤΟ 29/12 ΩΡΑ 11:00
Στο περίπτερο και καφεστιατόριο "αερογέφυρα"
Λεωφόρος Λεμεσού 5 στο Πέρα Χωριό Νήσου.

Χρυσάφι είναι ο τόπος μας, χρυσάφι τα νερά μας

Η Πρωτοβουλία για Κίνημα Αμεσοδημοκρατίας, συμμετέχοντας στην Πρωτοβουλία ενάντια στην Εξόρυξη Χρυσού, καλεί τους φίλους/ες της και όσους/ες ενδιαφέρονται για την προστασία του περιβάλλοντος, της ποιότητας ζωής μας και της υγείας μας στο φεστιβάλ της Πρωτοβουλίας ενάντια στην Εξόρυξη Χρυσού την Κυριακή 18 Νοεμβρίου, ώρες 5 το απόγευμα με 11:30 τη νύχτα, στην πρώην Λαική Αγορά στη Λευκωσία.

Συζήτήσεις - παρουσιάσεις
Βίντεο προβολές
Μουσική 
Τραπεζάκια ενημέρωσης 
Συγκέντρωση υπογραφών 

Επειδή μπορούμε να σταματήσουμε την εξόρυξη χρυσού με χρήση κυανίου. Μπορούμε να σταματήσουμε όσους βάζουν τα πρόσκαιρα κέρδη μιας εταιρείας υπεράνω της φύσης και της ανθρώπινης ζωής και υγείας.

 

 

ΤΟ ΡΙΚ ΩΣ ΟΡΓΑΝΟ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

Μπροστά στον κορυφούμενο Ευρωσκεπτικισμό βλέπουμε και ακούμε διακείμενους φιλικά προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, να προσπαθούν απεγνωσμένα να βρουν τρόπο ώστε να αναδείξουν τη σπουδαιότητα της. Ακόμα και το ΡΙΚ (Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου ) , το κατά τα άλλα μέσο ενημέρωσης όλων των φορολογουμένων Κυπρίων, κυρίως στην τηλεοπτική εκπομπή EU4U προβάλει μονόπλευρα τις απόψεις υπέρ της ΕΕ. Αυτή η πρακτική του ΡΙΚ είναι επαίσχυντη και καταδικαστέα. Θα αναμέναμε κατά το ελάχιστο αμεροληψία ως όφειλε. Καλό θα ήταν στις εκπομπές του για όλα τα θέματα και ιδιαίτερα τα σχετικά με την ΕΕ , να διασταυρώνονται οι απόψεις με τη συμμετοχή εκπροσώπων και της άλλης άποψης ώστε οι τηλεθεατές να κρίνουν και να καταλήγουν στα συμπεράσματα τους. Σημειώστε ότι στην προκειμένη περίπτωση η άλλη άποψη, δηλαδή η Ευρωσκεπτικιστική, είναι μάλιστα, πολύ διαδεδομένη.

 

Αναμένουμε τόσο το ΡΙΚ όσο και η πολιτεία να αναλάβουν τις ευθύνες τους για την ελευθερία έκφρασης και κατά συνέπεια την αντικειμενική ενημέρωση των πολιτών.

 

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΚΙΝΗΜΑ ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. ΚΙΝΑΜΕ

Δήλωση στήριξης προς το ΕΠΑΜ για την μήνυση επί εσχάτη προδοσία

Το ΚΙΝΑΜΕ δηλώνει την υποστήριξη του στη μήνυση του ΕΠΑΜ (Ενιαίο ΠΑλλαϊκό Μέτωπο), επί Έσχατη Προδοσία, για την αποκατάσταση του δημοκρατικού πολιτεύματος στην Ελλάδα.

Είναι η πρώτη φορά που ένα κόμμα υποβάλλει μήνυση επί εσχάτης προδοσίας ενάντια στη βουλή και κάθε άλλο υπεύθυνο. Το Σύνταγμα της Ελλάδας, όπως άλλωστε και το Σύνταγμα της Κύπρου και όλων των χωρών μελών, αν και όχι στον ίδιο βαθμό, έχουν παραβιαστεί κατάφωρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα ντόπια δοσίλογα κατεστημένα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αλλοίωση του πολιτεύματος, τη στέρηση θεμελιωδών δικαιωμάτων στους πολίτες και την υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου. Ιδιαίτερα για τον ελληνικό λαό, η υποβάθμιση έχει φτάσει σε ακραίο βαθμό, με αποτέλεσμα ο πληθυσμός να συρρικνώνεται, μέσω της αύξησης των θανάτων, της μείωσης των γεννήσεων και της μετανάστευσης.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει καταστεί πλέον κατοχική δύναμη. Εμποδίζει τις χώρες μέλη να πάρουν ανεξάρτητες αποφάσεις για ότι αφορά τον ίδιο το λαό τους. Εκτός από την σοβαρή μείωση του επιπέδου ευημερίας και δημοκρατικότητας, ειδικά για την Ελλάδα και την Κύπρο, η αδυναμία να εφαρμόσουν ανεξάρτητη πολιτική, έχει καταστήσει τις χώρες μας ευάλωτες και ανυπεράσπιστες μπροστά στις επιβουλές ξένων δυνάμεων και ιδιαίτερα της Τουρκίας. Οι εξαρτήσεις της Γερμανίας και των ΗΠΑ από την Τουρκία, τις οδηγούν σε παραχωρήσεις εις βάρος των χωρών μας. Αυτό έχει ενθαρρύνει την Τουρκία να αυξήσει τις επεκτατικές της αξιώσεις και να γίνεται επιθετική. Έτσι, βλέπουμε την Τουρκία να επεμβαίνει στην κυπριακή ΑΟΖ και να διεκδικεί οικόπεδα. Βλέπουμε να διεκδικεί ελληνικά νησιά και μεγάλο μέρος του Αιγαίου. Η περιοχή γύρω από τα Ίμια είναι ήδη κατεχόμενη από την Τουρκία, εφόσον με τις συνεχείς επιθέσεις έχει καταφέρει να αποκλείσει την κίνηση του ελληνικού πολεμικού ναυτικού, ενώ το δικό της πολεμικό ναυτικό ασκεί πλέον τον έλεγχο. Δημιουργεί προβλήματα στον Έβρο, συλλαμβάνοντας παράνομα Έλληνες στρατιωτικούς και θέτοντάς τους υπό καθεστώς ομηρίας. Θέτει ζητήματα δυτικής Θράκης και τουρκικών μειονοτήτων, προσδοκώντας να κερδίσει επεκτατικά δικαιώματα.

Είναι φανερό ότι η αλλαγή πρέπει να ξεκινήσει από το εσωτερικό. Χωρίς την ανατροπή του διεφθαρμένου κατεστημένου που διοικεί για λογαριασμό των ξένων, δεν υπάρχουν περιθώρια οποιασδήποτε αντίστασης. Στα πλαίσια αυτού του αγώνα, το ΕΠΑΜ υπέβαλε μήνυση επί εσχάτη προδοσία, ενώπιον της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, στις 5/2/2018. Αν αυτή η κίνηση δικαιωθεί, θα ανοίξει τον δρόμο για την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης, της δικαιοσύνης αλλά και της εθνικής ανεξαρτησίας. Θα οδηγήσει τους ενόχους ενώπιον της δικαιοσύνης και θα απονομιμοποιήσει τις πράξεις και τις υπογραφές τους.

Η μήνυση εστιάζεται σε τρία ζητήματα. Τα παραθέτουμε περίπου όπως παρουσιάζονται στη σχετική ανακοίνωση του ΕΠΑΜ:

1. Τα Μνημόνια και οι αντίστοιχες Δανειακές Συμβάσεις, ουδέποτε έχουν κυρωθεί από την ελληνική Βουλή, όπως επιτάσσει το άρθρο 28 παρ.1 του ελληνικού Συντάγματος.
   
   Στην ελληνική Βουλή, από το 2010 μέχρι σήμερα, εισήγαγαν προς ψήφιση, μόνο σχέδια Μνημονίων και σχέδια Δανειακών Συμβάσεων, δηλαδή ανυπόγραφα κείμενα, που τόσο κατά την ελληνική Συνταγματική τάξη όσο και κατά το Διεθνές Δίκαιο, δεν δεσμεύουν την Ελλάδα. Επιπλέον, στην πορεία, το περιεχόμενό τους άλλαζε, «εμπλουτιζόταν» κατά το δοκούν, συνομολογούνταν και άλλες μνημονιακές υποχρεώσεις της χώρας, μόνο με την υπογραφή του υπουργού, επί τη βάσει της αντισυνταγματικής «εξουσιοδότησης» που του παρασχέθηκε, πρακτική που ακολουθείται και σήμερα, η οποία και στοιχειοθετεί έγκλημα κατά του Πολιτεύματος. Το Σύνταγμα προβλέπει ότι μόνο η Βουλή έχει την αρμοδιότητα να κυρώνει με νόμο ή να απορρίπτει διεθνείς συμβάσεις, που τέτοια είναι τα Μνημόνια και Δανειακές Συμβάσεις στην ολότητά τους και κατά τη σύμπλεξή τους, οπότε και μετά την κύρωσή τους με νόμο της Βουλής και μόνο από τη Βουλή (χωρίς εξουσιοδοτήσεις προς τρίτους), έχουν δεσμευτική ισχύ για τη χώρα, τόσο κατά την ελληνική συνταγματική τάξη όσο και κατά το διεθνές δίκαιο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, τα Μνημόνια δεν δεσμεύουν τη χώρα, το δε χρέος που επιβλήθηκε με τις αντίστοιχες Δανειακές Συμβάσεις είναι παράνομο και άκυρο, η χώρα οφείλει και μπορεί να μην το πληρώσει.
   Περαιτέρω αποτέλεσμα: Ούτε η Βουλή, ούτε ο Ελληνικός Λαός έχει γνώση του πραγματικού περιεχομένου τους, αφού έχουν συναφθεί και έχουν ισχύσει μόνο με την υπογραφή του εκάστοτε Υπουργού Οικονομικών, εξουσιοδότηση που κατά αντισυνταγματικό και ποινικά κολάσιμο τρόπο του παρασχέθηκε.
   
   
2. Μη τήρηση του αποτελέσματος του Δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου του 2015, που σύμφωνα με το Ελληνικό Σύνταγμα έχει δεσμευτικό και επιτακτικό χαρακτήρα.
   
   Το δημοψήφισμα, σύμφωνα με το άρθρο 44 του ελληνικού Συντάγματος, συνιστά γνήσιο θεμελιώδη δημοκρατικό θεσμό. Πρόκειται, μάλιστα, για γνήσιο αμεσοδημοκρατικό θεσμό, που δεν αναθεωρείται, και που σαν σκοπό έχει την υλοποίηση της πλειοψηφικής εκδοχής του εκλογικού σώματος, σε ενεστώτα χρόνο, άμεσα και χωρίς άλλο τι.
   Το αποτέλεσμα ενός τέτοιου δημοψηφίσματος, διατάσσει όλες τις συνταγματικές εξουσίες (Βουλή, κυβέρνηση, δικαστήρια), και την κάθε μια εντός των αρμοδιοτήτων της, να κάνουν πράξη την απόφαση του λαού.
   Το ερώτημα που τέθηκε στο εκλογικό σώμα, σύμφωνα με το ΠΔ 38/2015 (ΦΕΚ Α’ 63/28.06.2015) που και διενεργήθηκε το δημοψήφισμα, ήταν σαφές και απλό:
   
   «Πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας, το οποίο κατέθεσαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο Eurogroup της 25.06.2015 και αποτελείται από δύο μέρη, τα οποία συγκροτούν την ενιαία πρότασή τους; Το πρώτο έγγραφο τιτλοφορείται «Μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και πέραν αυτού» και το δεύτερο «Προκαταρκτική ανάλυση βιωσιμότητας χρέους».
   Όσοι από τους πολίτες της χώρας απορρίπτουν την πρόταση των τριών θεσμών ψηφίζουν:
   
   ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΕΤΑΙ/ΟΧΙ.
   
   Όσοι από τους πολίτες της χώρας συμφωνούν με την πρόταση των τριών θεσμών ψηφίζουν:
   ΕΓΚΡΙΝΕΤΑΙ/ΝΑΙ.»
Είναι προφανές και ξεκάθαρο ότι το ερώτημα που απευθύνθηκε στον ελληνικό λαό, προκειμένου αυτός να απαντήσει με τη ψήφο του και έτσι να καθορίσει κυριαρχικά την πορεία της πατρίδας του και του ίδιου, ήταν εάν συμφωνεί ή όχι, στη συνέχιση και ολοκλήρωση των μέτρων που είχαν τότε επιβληθεί με το δεύτερο Μνημόνιο και, «αν χρειαστεί», σε νέα μέτρα ίδιου χαρακτήρα με νέο Μνημόνιο, προκειμένου να ολοκληρωθεί το «τρέχον πρόγραμμα και πέραν αυτού» («Μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και πέραν αυτού», καταγράφει το ΠΔ 38/2015).

Η πλειοψηφία της τότε Βουλής και η κυβέρνηση, πέταξαν στον κάλαθο των αχρήστων το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, με το οποίο το 61,31% των ψηφισάντων απέρριψε την «ολοκλήρωση παλιού και νέου Μνημονίου» και εγκαθίδρυσαν, με επίσης παράνομο τρόπο, το τρίτο Μνημόνιο, μέσω του οποίου, αφενός «υλοποιήθηκε το τρέχον πρόγραμμα», αφετέρου λήφθηκαν και μέτρα «πέραν αυτού».


3. Παράδοση νομοθετικών αρμοδιοτήτων στους ξένους δανειστές
   
   Στο τρίτο Μνημόνιο, που μόνο υπέγραψε ο υπουργός αλλά η Βουλή ουδέποτε κύρωσε, επί τη βάσει του σχεδίου του, αναφέρεται (επανειλημμένα και επί μιας ευρύτατης γκάμας θεμάτων, για τα οποία μόνο τα συνταγματικά όργανα της χώρας μπορούν να αποφασίζουν) ότι κανένα μέτρο δεν θα προκρίνεται προς ψήφιση στη Βουλή από τον αρμόδιο υπουργό, εάν προηγουμένως δεν έχει τύχει της έγκρισης των δανειστών. Συνέπεια αυτής της ρήτρας, εξ’ αφορμής και της οποίας αποκλειστικές αρμοδιότητες κυβέρνησης και Βουλής κατά αντισυνταγματικό και ποινικά κολάσιμο τρόπο ασκούνται παράλληλα και επάλληλα και από τους δανειστές, είναι το καθομολογούμενο αποτέλεσμα από τα ίδια τα κυβερνητικά στελέχη αλλά και βουλευτές της συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης από τον Σεπτέμβριο του 2015 μέχρι και σήμερα ότι, για να νομοθετήσει η Βουλή συγκεκριμένη ρύθμιση, αυτή πρέπει να εγκριθεί από τους δανειστές. Κυβέρνηση και Βουλή, λοιπόν, χρειάζονται de facto την έγκριση των δανειστών (και ουσιαστικά των υπαλλήλων τους) για να ασκήσουν αποκλειστικές αρμοδιότητές τους, όπως οι ίδιοι ομολογούν.
   
   Ενδεικτικά, η δημιουργία της «Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων» (ΑΑΔΕ), η οποία ελέγχεται από τους δανειστές και στην οποία πέρασε το σύνολο των αρμοδιοτήτων του υπουργού οικονομικών των σχετικών με τα έσοδα του κράτους, ο λεγόμενος «κόφτης», που εξασφαλίζει, περαιτέρω, τη δημοσιονομική-φορολογική ποδηγέτηση της χώρας στις διαταγές των δανειστών, το νέο «υπερταμείο» που ανέλαβε να ξεπουλά τον πλούτο της χώρας για τα επόμενα 99 έτη για να ξεπληρώνει η χώρα ένα ψεύτικο χρέος [1], οι «σκιώδεις τράπεζες», που ήδη παίρνουν τσάμπα τα δάνεια των ελληνικών επιχειρήσεων και των νοικοκυριών προς τις τράπεζες, το ξεπούλημα αεροδρομίων, λιμανιών, τρένων, φυσικού πλούτου, η αλλαγή του εργασιακού περιβάλλοντος, οι μειώσεις σε μισθούς, συντάξεις και τα ατελέσφορα συνεχή φορομπηχτικά μέτρα, είναι μερικά από τα αποτελέσματα της παράδοσης κυριαρχικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού στους ξένους τοκογλύφους.

Όλα τα παραπάνω συνιστούν πράξεις εσχάτης προδοσίας, που προβλέπονται και τιμωρούνται με πρόσκαιρη ή ισόβια κάθειρξη, σύμφωνα με τα άρθρα 134 παρ.2α και 134 Α’ (περιπτώσεις ε’ και στ’) του ελληνικού ποινικού κώδικα. Οι ενέργειες αλλοιώνουν ή και αδρανοποιούν θεμελιώδεις δημοκρατικούς θεσμούς, ή παράγουν αποτελέσματα με τέτοια αλλοίωση ή αδρανοποίηση.

Απ' ότι φαίνεται, η μήνυση του ΕΠΑΜ άρχισε να φέρνει ήδη αποτελέσματα. Στις 13/6/2018, δημοσιεύτηκε η Έκθεση της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής για το νέο Πολυνομοσχέδιο. Η διαδικασία έγκρισης ακολουθεί παρόμοιο δρόμο με τα μνημόνια: εγκρίνεται προσχέδιο αντί για μνημόνιο, αφήνοντας τη δυνατότητα να καθοριστούν ρήτρες κατά το δοκούν. Στην παρατήρηση αρ. 16 της επιτροπής, επισημαίνεται η παρανομία:

«Με την προτεινόμενη παράγραφο 1 παρέχεται εξουσιοδότηση στον Υπουργό Οικονομικών, ως εκπρόσωπο της Ελληνικής Δημοκρατίας, στον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, ως εκπρόσωπο της Τράπεζας της Ελλάδος, στον Διευθύνοντα Σύμβουλο και στον Αναπληρωτή Διευθύνοντα Σύμβουλο του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας («ΤΧΣ»), ως εκπροσώπους του ΤΧΣ, και στον Πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου και στον Διευθύνοντα Σύμβουλο της Ελληνικής Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας ΑΕ («ΕΕΣΥΠ»), ως εκπροσώπους της ΕΕΣΥΠ, να υπογράψουν σύμβαση, διά της οποίας, αφενός η ΕΕΣΥΠ προσχωρεί στην από 19.8.2015 Σύμβαση Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης μεταξύ του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας και της Ελληνικής Δημοκρατίας, της Τράπεζας της Ελλάδος και του ΤΧΣ, αφετέρου δε τροποποιείται η ως άνω, από 19.8.2015, Σύμβαση. Περαιτέρω, με την προτεινόμενη παράγραφο 2 «κυρώνεται το (...) σχέδιο» της ως άνω, προς υπογραφή, «Σύμβασης προσχώρησης και τροποποίησης της Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης (τροποποιητική Σύμβαση)».

Παρατηρείται ότι νομοθετική κύρωση σύμβασης, ώστε αυτή να αποκτήσει ισχύ νόμου ως προς ους όρους της που τυχόν αποκλίνουν από τις ισχύουσες διατάξεις ή που θέτουν απρόσωπους κανόνες που δεσμεύουν τρίτους, νοείται μόνο εφόσον η σύμβαση έχει νομίμως υπογραφεί από τα συμβαλλόμενα μέρη. Συνεπώς, κατά νομική ακριβολογία, δεν νοείται κύρωση σχεδίου σύμβασης, δηλαδή κειμένου το οποίο δεν έχει υπογραφεί από τα συμβαλλόμενα μέρη, παρά μόνο έγκριση της Βουλής, ώστε τα εξουσιοδοτούμενα πρόσωπα να υπογράψουν σύμβαση με το παρατιθέμενο στην προτεινόμενη διάταξη περιεχόμενο»

Η παρατήρηση αυτή, αν και δεν αναδεικνύει τη σοβαρότητα του ζητήματος, μιλώντας για «νομική ακριβολογία», τη στιγμή που παραβιάζεται κατάφωρα το Σύνταγμα αλλά και τα δημοκρατικά δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών, εντούτοις δικαιώνει τα επιχειρήματα του ΕΠΑΜ και των άλλων δυνάμεων που στηρίζουν τη μήνυση. Ευχόμαστε, με τη στήριξη του λαού, να ευοδωθούν οι προσπάθειες και να αποτελέσει αυτή η μήνυση αφετηρία για την απαλλαγή της χώρας από το φαύλο και δοσίλογο καθεστώς που την κυβερνά.

1. Δηλαδή παράνομο και καταχρηστικό.

Εκδήλωση στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου για την νέα γενιά συμφωνιών TTIP CETA TISA.

Ομιλητές: Ο ομοιοπαθητικός και σύμβουλος κυτταρικής ιατρικής Δρ. Γεώργιος Κατσώνης, η δημοσιογράφος Ευρυδίκη Μπερσή και το μέλος του κινήματος μας Βασίλης Επαμεινώνδου.

ΚΙΝΗΜΑ ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Το Κυπριακό μπορεί να λυθεί! Κάποιες βασικές σκέψεις μας σε σχέση με το Κυπριακό.

Τα σχέδια λύσης του Κυπριακού δεν φέρνουν αποτελέσματα για τον λόγο ότι αυτά μαγειρεύονται από τους ξένους για τα δικά τους συμφέροντα.

Μετά την επιβολή ξενόφερτης λύσης το 1960, η επανάληψη τέτοιου σφάλματος θα ήταν καταστροφική και είναι, εμφανώς, απόλυτα λανθασμένη.

Η μόνη λύση που θα είναι βιώσιμη είναι η λύση της οποίας το σχέδιο θα διαμορφωθεί με τη συμμετοχή όλων των νομίμων Κυπρίων  μέσω ερωτηματολογίων  και δημοψηφισμάτων τα οποία θα διενεργούνται σε συνθήκες ελευθέρας βούλησης και έκφρασης. Αν δεν διαμορφώσουμε εμείς το σχέδιο  λύσης κάτω από του οποίου τις πρόνοιες θα διαβιούμε, ποιοι θα το διαμορφώσουν ; Μόνον ΕΜΕΙΣ έχουμε τέτοιο δικαίωμα ΑΣ ΤΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ

Είμαστε βέβαιοι πως με την πιο πάνω διαδικασία το αποτέλεσμα θα είναι η δημιουργία ενός συμπαγούς κράτους όπου Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι θα διαβιούν ανάμεικτοι, σε αρμονική συνεργασία, σεβόμενοι ο ένας τα αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα του άλλου.

Η πιο πάνω διαδικασία προβλέπεται και από το ψήφισμα 3212 της γενικής συνέλευσης του Ο.Η.Ε. (άρθρα 3 & 4 ) που ζητά όπως Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι διαμορφώσουν το σύνταγμα της χώρας τους η οποία μάλιστα να παραμείνει ένα κράτος με μια κυριαρχία. Σημειώστε πως το ψήφισμα αυτό ψηφίστηκε ομόφωνα από όλα τα μέλη  του Ο.Η.Ε. περιλαμβανομένης και της Τουρκίας.

Επίσης η εισηγούμενη διαδικασία κατοχυρώνεται και από το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των λαών όπως προβλέπεται από τον χάρτη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Ο.Η.Ε.

(για περισσότερα, δέστε τις θέσεις μας για το Κυπριακό εδώ)
http://kinimaamesodimokratias.blogspot.com.cy/2018/04/blog-post.html 

KINHMA AΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
 

Τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα και το εκκλησιαστικό κατεστημένο πάνω από τη φύση, την υγεία και την παρεμπόδιση των κλιματικών αλλαγών: Το απαράδεκτο Mall Λάρνακας

Η μητρόπολη Λάρνακας, εκμεταλλευόμενη τα υπερπρονόμια με τα οποία την ενδύει το Σύνταγμα, υπενοικίασε έκταση γης της σε νοτιοαφρικανική εταιρεία με στόχο τη δημιουργία Mall στην περιοχή. Το έργο αυτό θα επιφέρει δριμείες συνέπειες από πολλές απόψεις. Περιβαλλοντική καταστροφή, ένταση των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής-ερημοποίησης της Κύπρου, αλλά και διάλυση των μικροκαταστηματαρχών και μετατροπή τους σε μισθωτούς σκλάβους εργαζόμενους με ελάχιστα εργασιακά δικαιώματα στους μεγαλοκεφαλαιοκράτες και τις αλυσίδες που θα στεγάζονται εντός του εκτρώματος.

Το «έργο» σχεδιάζεται σε περιοχή κοντά του ΚΕΝ Λάρνακος (κάτι που σημειωτέο έχει προκαλέσει και θέματα σχετικά με το πως η λειτουργία του Mall εκεί μπορεί να συμβαδίσει με την ομαλή λειτουργία του ΚΕΝ, αφού έχουν τεθεί ζητήματα  ασφαλείας από τον ίδιο τον Αρχηγό της Εθνικής Φρουράς [1]). Η εν λόγω περιοχή αποτελεί ένα εκ των μόνο δύο πνευμόνων πρασίνου της Λάρνακας, με περίπου 550 δέντρα [2].

Πέραν του προφανούς της περιβαλλοντικής καταστροφής, διατάραξης της φύσης και της ποιότητας ζωής των κατοίκων της πόλης, η μείωση του αριθμού των δέντρων στην Κύπρο θα εντείνει τις συνέπειες των κλιματικών αλλαγών και την ερημοποίηση του τόπου μας. Ήδη, έρευνες του Κυπριακού Ινστιτούτου έδειξαν ότι εντός του 21^ου αιώνα, η Κύπρος θα μετατραπεί κυριολεκτικά σε έρημο αν δεν ληφθούν επείγοντα μέτρα. [3] H αφαίρεση δέντρων θα μειώσει ακόμη περισσότερο τη βροχόπτωση και θα αυξήσει τις θερμοκρασίες, τόσο στο τοπικό μικροκλίμα της πόλης της Λάρνακας όσο και παγκύπρια. Επομένως, η κοπή εκατοντάδων  δέντρων (όπως αναφέρεται στη σχετική έκθεση του Τμήματος Περιβάλλοντος [2]) είναι παντελώς απαράδεκτη και δεν πρέπει να γίνει αποδεκτή επ ουδενί, ειδικά αν ο μόνος λόγος είναι το κέρδος του μεγαλύτερου επιχειρηματία της Κύπρου (εκκλησία) αλλά και ξένων επιχειρηματικών αλυσίδων. Όσο αφορά την πρόταση για μεταφύτευση των δέντρων (και δεδομένου ότι η μεταφύτευση όντως υλοποιηθεί), δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι τα δέντρα θα καταφέρουν να ευδοκιμήσουν στη νέα τους τοποθεσία το ίδιο με την αρχική τους τοποθεσία.

Οικονομικό όφελος συνολικά για τους πολίτες και τον τόπο δεν πρόκειται να υπάρξει. Όπως έχει παρατηρήσει και η ΠΟΒΕΚ, η λειτουργία του Mall θα διαλύσει το μικροεμπόριο [4]. Αυτό θα οδηγήσει ουσιαστικά σε απώλεια αμέτρητων θέσεων εργασίας, κατά πάσα πιθανότητα (αν λάβουμε υπόψη τις οικονομίες κλίμακας του Mall που θα σημαίνουν λιγότερο αριθμό εργαζομένων για ικανοποίηση της ζήτησης) σημαντικά περισσότερων από όσων θέσεων εργασίας πιθανό να δημιουργηθούν από τη λειτουργία του Mall. Επίσης, η κερδοφορία του μεγάλου επιχειρηματία με το όνομα εκκλησία θα εντείνει τη συγκέντρωση του πλούτου και την οικονομική ανισότητα. Τέλος, η διαρροή κερδών προς ένα ξένο κολοσσό νοτιοαφρικανικών συμφερόντων θα σημαίνει οικονομική αιμορραγία του ήδη οικονομικά ασταθούς, ευάλωτου και χειμαζώμενου τόπου μας.

Επιπλέον πρέπει να σημειωθεί ότι το επιπρόσθετο θέμα της πρόκλησης οχληρίας στην περιοχή και παρεμπόδισης της ομαλής διέλευσης της τροχαίας κίνησης έχει οδηγήσει στην πρόταση από την εταιρεία για δημιουργία δύο νέων κυκλικών κόμβων. Αυτό, όμως, θα οδηγήσει στην αναγκαστική κοπή ακόμη περισσότερων δέντρων, εντείνοντας τα περιβαλλοντικά προβλήματα τα οποία έχουν αναφερθεί πιο πάνω.

Είναι, λοιπόν, ολοφάνερο ότι και από άποψη περιβάλλοντος και ποιότητας ζωής των κατοίκων του τόπου μας, από άποψη οικονομική, αλλά και από άποψη διευκόλυνσης της λειτουργίας της Εθνικής Φρουράς και άρα και της άμυνας μας, πρέπει η δημιουργία του εν λόγω απαράδεκτου κατασκευάσματος να εμποδιστεί πάση θυσία. Ήδη η ΠΟΒΕΚ λαμβάνει μέτρα, τόσο διά της επίσημης οδού, όσο και σε επίπεδο κοινωνίας και δρόμου, ώστε να αντιδράσει.

Η εμπειρία δείχνει ότι η εξάρτηση από τα επίσημα όργανα δεν αποφέρει κανένα αποτέλεσμα αν δεν συνδυαστεί με μεγάλη πίεση σε επίπεδο κοινωνίας. Επομένως, είναι απαραίτητη, εκτός της οργάνωσης και δράσεων των μικροκαταστηματαρχών, και η οργάνωση και κινητοποίηση της ευρύτερης κοινωνίας, τόσο των εντός Λάρνακας όσο και των εκτός. Το Κίνημα Αμεσοδημοκρατίας στέκεται δίπλα σε όσους/ες αγωνίζονται και θα αγωνιστούν κατά αυτής της επερχόμενης καταστροφής και για το καλό της οικονομίας μας, της φύσης μας, της ζωής μας, του τόπου μας και καλεί σε ευρύτερη κοινωνική κινητοποίηση.

Αναφορές

[1] «Αρνητικό το ΓΕΕΦ για το Mall δίπλα στο ΚΕΝ Λάρνακας» Πολίτης, 01/06/2017
http://politis.com.cy/article/arnitiko-to-geef-gia-to-mall-dipla-sto-ken-larnakas

[2] ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΓΕΩΡΓΙΑΣ, ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ, ΤΜΗΜΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ “METROPOLIS MALL@LARNACA” ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ACSION LTD, ΣΤΗ ΛΑΡΝΑΚΑ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 15 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΤΩΝ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΑΠΟ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΕΡΓΑ ΝΟΜΟΥ [Ν.104(Ι)/2005 έως 2014]
http://www.moa.gov.cy/moa/environment/environmentnew.nsf/All/5BC70EEB0ABF8540C22581680030C2A3/$file/GN20170780101.pdf?OpenElement

[3] «Cyprus runs risk of desertification: geophysicist» Reuters,  09/01/2009https://www.reuters.com/article/us-cyprus-climate/cyprus-runs-risk-of-desertification-geophysicist-idUSTRE5082PJ20090109

[4] «ΠΟΒΕΚ εναντίον MALL» ΠΟΒΕΚ, 18/01/2018

http://www.povek.com/2015-03-26-13-32-26/member-card/item/298-%CF%80%CE%BF%CE%B2%CE%B5%CE%BA-%CE%B5%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BF%CE%BD-mall

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΙΝΗΜΑ ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ     

Παρουσίαση θέσεων για το Κυπριακό

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΙΝΗΜΑ ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ  (ΚΙΝΑΜΕ ) 

▪ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ▪

 

Σας προσκαλούμε στην παρουσίαση των θέσεων μας στο Κυπριακό.

▪ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ – ΜΟΝΙΜΗ ΕΙΡΗΝΗ ▪

 

Τετάρτη 25 Απριλίου 2018, στην Ενόραση : Λεωφόρος Μακαρίου 52Α, κτήριο Finbarr's.

Θα ακολουθήσει ανοικτή συζήτηση,

Ώρα προσέλευσης 7:30μμ.    Ώρα έναρξης 7:45μμ. Οι ώρες θα τηρηθούν αυστηρά.

Οι θέσεις μας για το κυπριακό συνοπτικά

1. Εισαγωγή

 

Το κυπριακό πρόβλημα είναι ένα από τα μείζονα ζητήματα που απασχολούν τη χώρα μας και εμείς ως «Πρωτοβουλία για ένα Κίνημα Αμεσοδημοκρατίας» (ΚΙΝΑΜΕ) θεωρούμε τη σωστή επίλυσή του και την επανένωση ως έναν από τους κύριους μας στόχους και βασικό πυλώνα της ανάλυσής μας.

Οι ρίζες του Κυπριακού προβλήματος είναι σύνθετες και φτάνουν αρκετούς αιώνες πίσω. Συνοπτικά, μετά από τρεις αιώνες Οθωμανικής κυριαρχίας η Κύπρος πέρασε στα χέρια των Βρετανών το 1878. Το αίτημα της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού για ένωση με την Ελλάδα σκόνταψε στους αντίθετους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς της Βρετανίας. Οι Ελληνοκύπριοι (Ε/Κ) δεν έκαναν αρκετά για να συμπορευτούν με τους Τουρκοκύπριους (Τ/Κ) και να αφουγκραστούν τις επιφυλάξεις τους. Αν και με τη συνθήκη της Λωζάνης (1923) η Τουρκία παραιτήθηκε από αξιώσεις για την Κύπρο, λόγω της επιρροής των παντουρκιστών στην Κύπρο και αργότερα της άμεσης εμπλοκής της Τουρκίας μετά από παρακίνηση των Βρετανών, σπάρθηκε η διχόνοια στο νησί και άρχισε η καλλιέργεια των εθνικισμών.

Τη δεκαετία του ’50 και με τον αγώνα της ΕΟΚΑ, οι διαφορές των Ε/Κ και Τ/Κ ήταν οξυμένες και μαζί με εξωτερικές πιέσεις η Κύπρος πήγε τελικά σε ανεξαρτησία με το δοτό Σύνταγμα του 1960 (Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου). Το Σύνταγμα ήταν διχαστικό και δυσλειτουργικό και οδηγήθηκε στην κατάρρευση, την αποχώρηση των Τ/Κ από την κυβέρνηση και τις βίαιες ταραχές της δεκαετίας του ’60. Μετά το πραξικόπημα στην Κύπρο το 1974 (που υποκίνησε υπό την επιρροή ξένων κέντρων η χούντα στην Ελλάδα), η Τουρκία βρήκε το πρόσχημα να εισβάλει και από τότε το 37% της Κύπρου είναι υπό παράνομη Τουρκική κατοχή. Ακολούθησε μαζικός εποικισμός από την Τουρκία και δημογραφική αλλοίωση του πληθυσμού. Οι Τ/Κ ζουν πλήρως εξαρτημένοι πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά στο λεγόμενο κράτος που ανακηρύχθηκε το 1983 στις κατεχόμενες περιοχές και το οποίο αναγνωρίζει μόνο η Τουρκία. Οι Ε/Κ ζουν υπό τον φόβο της Τουρκίας, η Κύπρος διαρκώς εμποδίζεται και παρενοχλείται στην άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της και διαρκώς υφίσταται Τουρκικές απειλές και προκλήσεις. Από το 1977 και έπειτα, διεξάχθηκαν αρκετοί κύκλοι συνομιλιών οι οποίοι δεν κατέληξαν σε υπογραφή λύσης μέχρι σήμερα. Tο 2004 απορρίφθηκε σε δημοψήφισμα από το 76% των Ε/Κ το σχέδιο Ανάν, που ήταν μια λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας με περισσότερα διχαστικά στοιχεία ακόμα και από το Σύνταγμα του 1960.

 

2. Λαός και Κοινότητες

 

Το κριτήριο για τη μορφή της όποιας λύσης θα πρέπει να είναι το συμφέρον του κυπριακού λαού και μόνο ο λαός μας δικαιούται να πάρει αποφάσεις για τη λύση αυτή. Αντιλαμβανόμαστε τον όρο «κυπριακός λαός» ως εξής: ο κυπριακός λαός, ως πολιτική οντότητα, είναι ένας και αδιαίρετος. Υπάρχει μόνο μια ιθαγένεια, η κυπριακή. Οι Κύπριοι είναι ίσοι μεταξύ τους, σε όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής: στο ιδιωτικό, στο κοινωνικό και στο πολιτικό επίπεδο. Όλοι έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις έναντι του νόμου. Κανένας πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν κατέχει οποιαδήποτε προνόμια, ούτε τυγχάνει ιδιαίτερης μεταχείρισης από την πολιτεία, λόγω της εθνοτικής του ταυτότητας, της θρησκείας ή της γλώσσας του.

Ως κοινότητες αναγνωρίζονται η ελληνική, η τουρκική, η μαρωνίτικη, η αρμένικη και η κοινότητα των Λατίνων. Οι κοινότητες των Μαρωνιτών, των Αρμενίων και των Λατίνων, υπάγονται στην ελληνική κοινότητα. Οι κοινότητες είναι εκείνες που προσδιορίζονται από το Σύνταγμα του 1960 και τη Συνθήκη Εγκαθιδρύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας, καθώς και τα αποτελέσματα των δημοψηφισμάτων ανάμεσα στις κοινότητες των Μαρωνιτών, των Αρμενίων και των Λατίνων, που οδήγησαν στην υπαγωγή τους στην ελληνοκυπριακή κοινότητα. Όλα τα δικαιώματα που αφορούν την αλλαγή κοινότητας ενός οποιουδήποτε πολίτη, καθώς και την αλλαγή της υπαγωγής μιας από τις τρεις προαναφερθείς κοινότητες, μέσω εσωτερικών δημοψηφισμάτων, από την ελληνική στην τουρκική κοινότητα, ή αντίστροφα, διατηρούνται. Διευκρινίζεται ότι, οι κοινότητες δεν αποτελούν σε καμιά περίπτωση ξεχωριστούς λαούς, αλλά συνιστώσες του αδιαίρετου κυπριακού λαού. Κανένα άλλο κράτος, πέραν της ΚΔ, δεν μπορεί να έχει λόγο πάνω στα εσωτερικά ζητήματα του κυπριακού λαού.

 

3. Απόρριψη της Ομοσπονδίας και επιλογή λύσης ενιαίου κράτους

 

Η Ομοσπονδία είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο γίνονται συνομιλίες για λύση του κυπριακού μετά την Τουρκική εισβολή του 1974 και κατοχή του βορείου τμήματος του νησιού. Πρόκειται για το πλαίσιο που απαίτησε η ίδια η Τουρκία και που οι Ε/Κ ηγεσίες το δέχθηκαν υπό τις περιστάσεις, χωρίς να δώσουν τη δυνατότητα στο λαό (Ε/Κ και Τ/Κ) να εκφράσει άποψη. Σαν μορφή καθεστώτος για την Κύπρο, η ομοσπονδία είχε ήδη εμφανιστεί σε αγγλικά σχέδια της δεκαετίας του ’50. Τουλάχιστον από το 1956, μετά τις εκθέσεις του Νιχάτ Ερίμ, η Τουρκία τη θεωρούσε συμβατή με τα συμφέροντα και τους σχεδιασμούς της. Οι εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ[1] αποτέλεσαν τη βάση χάραξης της πάγιας γεωστρατηγικής της Τουρκίας για την Κύπρο και την Α. Μεσόγειο. Οι βασικές κατευθύνσεις της ακολουθούνται από όλες τις τουρκικές κυβερνήσεις έκτοτε. Η κυριότερη από αυτές είναι ότι η Τουρκία πρέπει να είναι ο μόνος ρυθμιστής θεμάτων ασφάλειας στην περιοχή. Δηλαδή, η Τουρκία προσδοκά στον έλεγχο ολόκληρης της επικράτειας της Κυπριακής Δημοκρατίας, τουλάχιστο σε επίπεδο γεωπολιτικής επιρροής. Εξυπακούεται πως η Κύπρος θα είναι στην καλύτερη περίπτωση ένα προτεκτοράτο αν δεν ελέγχεται πλήρως. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο, στερεί από τους Κύπριους το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, εξουδετερώνει κάθε δυνατότητα άσκησης εξωτερικής πολιτικής και τελικά επιτρέπει στην Τουρκία να επεμβαίνει στα εσωτερικά του κράτους. Απειλεί την ίδια την επιβίωση των Κυπρίων και ιδιαίτερα των Ε/Κ, ενώ διαιωνίζεται η εξάρτηση και η καταπίεση των Τ/Κ από την Τουρκία (που επί Ερντογάν όλο και αυξάνεται).

 

Αν και υποδύεται τον προστάτη, η Τουρκία καθόλου δεν νοιάζεται για την ευημερία των Τ/Κ. Αυτό αποδεικνύεται από την πολιτική καταπίεση, τη φίμωση του τύπου, την προσπάθεια αλλοίωσης της κουλτούρας και θρησκευτικού ελέγχου τους. Το πόσο κυνικά η Τουρκία βλέπει ως απλό εργαλείο γεωπολιτικής τις «τουρκικές μειονότητες» σε άλλα κράτη, φαίνεται σε βιβλίο όπου καταγράφονται οι γεωπολιτικές βλέψεις της Τουρκίας, του καθηγητή πολιτικών επιστημών Αχμέτ Νταβούτογλου[2], μετέπειτα υπουργού εξωτερικών και πρωθυπουργού της Τουρκίας επί Ερντογάν. Η στενή γειτνίαση της Κύπρου με την Τουρκία, η απουσία επαρκούς κυπριακού στρατού μετά τη λύση και η επιρροή των εποίκων εξασφαλίζουν πως με την ομοσπονδία το θέμα της ασφάλειας ολόκληρης της χώρας και της γύρω περιοχής, παραδίδεται πλήρως στην Τουρκία όπως αυτή διακαώς επιδιώκει.

 

Πέραν από τον τομέα της ασφάλειας, η Ομοσπονδία επιτρέπει την επέκταση της τουρκικής επιρροής και στα εσωτερικά ολόκληρης της Κύπρου και λόγω της δομής που θα έχει το κράτος. Η Τ/Κ κοινότητα, τουλάχιστο από το 1974 και μετά, ελέγχεται πλήρως από την Τουρκία. Οποιαδήποτε λύση συντηρεί το διαχωρισμό που σχεδίασε από το 1956 ο Νιχάτ Ερίμ, διατηρεί αυτό τον έλεγχο της Τουρκίας πάνω στους Τ/Κ. Η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού στα κατεχόμενα είναι έποικοι ή Τούρκοι πολίτες με άδεια παραμονής και σχεδόν όλοι θα παραμείνουν σε λύση Ομοσπονδίας. Ακόμα, οι 60+ διμερείς συμφωνίες ψευδοκράτους-Τουρκίας θα ενσωματωθούν στη λύση, και τα Τουρκικά συμφέροντα θα αλωνίζουν (μάλιστα η Τουρκία απαιτεί και τις τέσσερεις ελευθερίες της Ε.Ε.[3] για τους πολίτες της). Οι Ε/Κ θα υποτάσσονται στην τουρκική επιρροή κάνοντας διαρκώς παραχωρήσεις υπό την απειλή της παράλυσης του κράτους. Ακόμα και με τις καλύτερες προθέσεις, οι προτεινόμενες δομές (νομοθεσία, δικαστικό σύστημα, εκτελεστική εξουσία, οικονομία, διεθνείς σχέσεις) κάνουν το κράτος βαθιά δυσλειτουργικό. To ΚΙΝΑΜΕ δεν αποδέχεται σε καμία περίπτωση λύση που επιτρέπει την τουρκική επιρροή επί της Κύπρου.

 

Η λεγόμενη «πολιτική ισότητα» ανάμεσα στις δύο κοινότητες, αντιστοιχεί σε ανισότητα ανάμεσα στους πολίτες. Ας υποθέσουμε, για παράδειγμα, ότι η Τ/Κ κοινότητα περιλαμβάνει το 20% των πολιτών, ενώ η Ε/Κ το 80%. Αν οι δύο κοινότητες έχουν συνολικά ισοδύναμη ψήφο, αυτό σημαίνει ότι η ψήφος ενός Τ/Κ ισοδυναμεί με τις ψήφους τεσσάρων Ε/Κ. Ο λόγος που δίνεται είναι η αποτροπή παραγκωνισμού των Τ/Κ από τις πολιτικές διαδικασίες και της δυσμενούς μεταχείρισης τους. Η αποδοχή αυτής της ανισότητας όμως (όπως και των βέτο, εκ περιτροπής προεδρίας, ευνοϊκών ποσοστώσεων κ.λπ.), για όλα τα ζητήματα υποσκάπτει τη δημοκρατία και δημιουργεί προνομιούχους πολίτες. Τέτοια προνόμια δημιουργούν το αίσθημα αδικίας και καχυποψίας ανάμεσα στις δύο κοινότητες, διαρρηγνύοντας την ενότητα του λαού.

 

Η ομοσπονδία είναι ένας ρατσιστικός διαχωρισμός της κυπριακής κοινωνίας, βάση της εθνοτικής προέλευσης των πολιτών που θα φέρει τη μισαλλοδοξία και την άνοδο των εθνικισμών. Δημιουργεί δύο ξεχωριστούς λαούς, με διαφορετικές νομικές προσωπικότητες, που είναι έτοιμοι να διαχωριστούν μεταξύ τους, μόλις οποιοιδήποτε εσωτερικοί ή εξωτερικοί παράγοντες σαμποτάρουν τη λειτουργία του κράτους. Μια κατάρρευση, που θεωρούμε αρκετά πιθανή, θα οδηγήσει σε διχοτόμηση ή/και βίαιες ταραχές.

 

Πέραν από τα πιο πάνω, θεωρούμε λανθασμένο το επιχείρημα, πως πολλές άλλες χώρες είναι ομοσπονδιακές. Η πλειοψηφία των κατοίκων ομοσπονδιών, ζουν σε χώρες τεράστιες σε έκταση και πληθυσμό όπως οι ΗΠΑ, Ρωσία, Ινδία και Γερμανία. Τα ομόσπονδα κρατίδια είναι διοικητικές περιφέρειες με περιορισμένη αυτονομία, χωρίς ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική, και χωρίς πολιτικές ανισότητες βάσει της εθνοτικής προέλευσης. Η μικρή Κύπρος δεν χρειάζεται τέτοιο σύστημα. Οι ομοσπονδίες σε μικρότερες χώρες συνήθως επιβάλλονται μετά από Ιμπεριαλιστικούς πολέμους, όπως στη Βοσνία και στο Ιράκ, και καταλήγουν σε δυσλειτουργικά προτεκτοράτα με τη μόνιμη απειλή κατάρρευσης ή/και βίαιων ταραχών.

 

Η δική μας θέση είναι πως πρέπει ενωμένος ο λαός, Ε/Κ και Τ/Κ να επιδιώξει μια λύση ενιαίου κράτους. Η λύση αυτή, δεν πρέπει να διαχωρίζει εδαφικά τον κυπριακό λαό. Αυτό επιτρέπει την επιστροφή όλων των προσφύγων και από τις δύο κοινότητες. Οδηγεί σε έναν ανάμικτο πληθυσμό, πράγμα απαραίτητο για να αποκατασταθούν οι σχέσεις ανάμεσα στους πολίτες των δύο κοινοτήτων. Δεν διαιωνίζει το αίσθημα αδικίας που νιώθουν όσοι εκτοπίστηκαν με τη βία από τα σπίτια και τις περιουσίες τους. Ούτε συντηρεί την καχυποψία μεταξύ των δύο πλευρών, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της ομοσπονδίας. Η λύση που προτείνουμε δεν προωθεί τον εθνικισμό, ούτε τις αποσχιστικές τάσεις. Με την επιλεκτική απόδοση αρμοδιοτήτων στις κοινοτικές συνελεύσεις του κράτους, η ανισότητα – που δημιουργείται από τις αποφάσεις σε κοινοτικό επίπεδο – περιορίζεται σε λίγα ειδικά ζητήματα, που από τη φύση τους την δικαιολογούν και την χρειάζονται (βλέπε 4.2.). Χωρίς τις διχαστικές πρόνοιες του Συντάγματος του 1960, που σχεδιάστηκαν για να το κάνουν να αποτύχει, η λειτουργία του κράτους δε θα σαμποτάρεται στο κάθε της βήμα. Ούτε θα παρακωλύεται από μια περίπλοκη γραφειοκρατική διαδικασία, η οποία θα δημιουργεί παντού τριβές και συγκρούσεις, όπως θα γίνεται με την Ομοσπονδία. Θα οδηγήσει σε ένα λειτουργικό κράτος, χωρίς καταπίεση της οποιασδήποτε πλευράς, με δικλείδες και ρυθμίσεις που επαρκώς απαντούν στις ανησυχίες και εγγυώνται την ασφάλεια και των δύο κοινοτήτων.

 

Κυκλοφορεί ευρέως η άποψη ότι η ομοσπονδία είναι η μόνη εφικτή λύση, γιατί καμιά άλλη λύση δεν πρόκειται να γίνει αποδεχτή από την Τουρκία. Το σκεπτικό αυτό είναι λανθασμένο. Λύση που επιτρέπει στην Τουρκία να πραγματώσει τις προσδοκίες της, εμείς δεν πρέπει να δεχτούμε, αφού θεωρούμε αδύνατο ταυτόχρονα να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της τουρκικής άρχουσας τάξης και τα συμφέροντα του κυπριακού λαού. Είναι λάθος να θεωρείται η όποια λύση (που άπαξ και υπογραφεί είναι μη αναστρέψιμη), αυτόματα καλύτερη από το στάτους κβο. Η λύση του ενιαίου κράτους απαιτεί την κάμψη της Τουρκίας από μακροπρόθεσμο παλλαϊκό κοινό αγώνα Ε/Κ και Τ/Κ με διεθνείς συμμαχίες και στρατηγικό σχεδιασμό. Δεν δεσμευόμαστε για ομοσπονδία από κάποια συνθήκη (οι «συμφωνίες» Μακαρίου-Ντεκτάς (1977) είναι καταγραφή θέσεων). Κάποιοι ταυτίζουν το ενιαίο κράτος με τον εθνικισμό επειδή δεν προτάθηκε στους Τ/Κ από ένα κίνημα επαναπροσεγγιστικό και με περιεχόμενο που να διασφαλίζει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους. Επίσης η διεθνής μας πολιτική είναι βασισμένη στη μοιρολατρία και το δόγμα «ανήκωμεν εις την Δύση» που μας κρατούν δέσμιους στην εξωτερική πολιτική της Ε.Ε. και μέσω της συνθήκης PESCO και του ΝΑΤΟ. Αυτό περιορίζει δραματικά τις διεθνείς συνεργασίες που μπορούμε να επιδιώξουμε και μας καθιστά γεωπολιτικούς εχθρούς με χώρες όπως η Ρωσία, η Κίνα και το Ιράν.

 

Πιστεύουμε ότι ο ελεύθερος και επανενωμένος κυπριακός λαός, πρέπει να ασκήσει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσής του, μέσα από τις δημοκρατικές διαδικασίες μιας συντακτικής εθνοσυνέλευσης, η οποία θα ορίσει ένα νέο σύνταγμα. Το νέο σύνταγμα θα αποτελέσει τη βάση λύσης του κυπριακού, το οποίο αφορά μόνον τον κυπριακό λαό και κανέναν άλλο.

 

Περισσότερα για τη διαδικασία λύσης λέμε στην 4.1., ενώ στις παραγράφους 4.2.-4.7. παρουσιάζουμε τις θέσεις και απόψεις μας για σημαντικές πτυχές του ενιαίου κράτους.

 

4.1. H εξασφάλιση της τήρησης του Συντάγματος και της συμφωνημένης λύσης

 

Η λύση του κυπριακού, περιλαμβάνει κατ' ανάγκην μια διεθνή Συνθήκη και ένα νέο Σύνταγμα. Σε αντίθεση με εκείνο του 1960, που επιβλήθηκε στον κυπριακό λαό από ξένα κράτη, οι Κύπριοι πρέπει αυτήν την φορά να δημιουργήσουν το δικό τους Σύνταγμα. Για να εκφράζεται σ' αυτό η θέληση του λαού, πρέπει να είναι αποτέλεσμα ενδελεχούς κοινωνικού διαλόγου, να συνταχτεί από μια Συντακτική Εθνοσυνέλευση με ευρεία εκπροσώπηση από όλα τα στρώματα της κοινωνίας, και να επικυρωθεί με δημοψήφισμα. Από την άλλη, το κυπριακό δεν μπορεί να λυθεί μόνο από τους Ελληνοκυπρίους ή μόνο από τους Τουρκοκυπρίους. Η υφιστάμενη διαίρεση μπορεί να αρθεί, μόνο εφόσον οι δύο πλευρές συμφωνήσουν. Αυτό σημαίνει ότι η λύση και το νέο Σύνταγμα θα πρέπει να εγκριθεί και από τις δύο κοινότητες, σε χωριστά δημοψηφίσματα.

 

Αμέσως όμως τίθεται το ερώτημα, πως εξασφαλίζονται οι Τ/Κ, όντας μειοψηφία, από μια μεταγενέστερη, συνολική αναθεώρηση του Συντάγματος, η οποία θα αναιρέσει τη συμφωνηθείσα λύση. Οι Τ/Κ δεν εξασφαλίζονται από ένα σκληρό Σύνταγμα, που απαγορεύει τη συνολική του αναθεώρηση. Συχνά οι ισορροπίες δυνάμεων, η εξέλιξη των κοινωνιών και οι νέες αναγκαιότητες που δημιουργεί η ιστορία, καθιστούν την αναθεώρηση, εκ των πραγμάτων αναπόφευκτη. Γι' αυτό, εμείς προτείνουμε το Σύνταγμα να προβλέπει και να καθορίζει τη διαδικασία συνολικής του αναθεώρησης. Η διαδικασία θα περιλαμβάνει, ευρύ κοινωνικό διάλογο, Συντακτική Εθνοσυνέλευση και χωριστά δημοψηφίσματα. Φόβοι που εκφράζονται από τους Τ/Κ, όπως η πιθανότητα ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα, ή οποιαδήποτε δυνατότητα της ελληνικής πλειοψηφίας να τους καταπιέσει, μπορούν να καθησυχαστούν, εντάσσοντας τις κατάλληλες πρόνοιες μέσα στα θεμελιώδη άρθρα.

 

Η συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών θα γίνει μέσω της υπογραφής μιας διεθνούς Συνθήκης, η οποία μάλιστα θα περιλαμβάνει τις προϋποθέσεις αναθεώρησης του Συντάγματος, ούτως ώστε οποιαδήποτε μονομερής αναθεώρηση να καθίσταται άκυρη και παράνομη.

 

4.2. Κοινοτικές Συνελεύσεις περιορισμένης μορφής (αποφάσεις στο κοινοτικό επίπεδο)

 

Η διαίρεση που επέβαλαν στον κυπριακό λαό τα ξένα συμφέροντα και οι ντόπιοι, εκούσιοι ή ακούσιοι, υπηρέτες τους, μαζί με την προπαγάνδα, έχουν καλλιεργήσει ένα κλίμα καχυποψίας ανάμεσα στις δυο κοινότητες. Αυτό δεν είναι συνετό να το αγνοήσει κανείς. Έχουμε ήδη αναφερθεί στην ανάγκη λήψης μέτρων.

 

Παρόλο που τασσόμαστε ενάντια στην πολιτική ισότητα μεταξύ των δυο κοινοτήτων, ως θεμελιώδη αρχή, υπάρχουν εντούτοις ορισμένοι τομείς όπου πράγματι χρειάζεται. Ακόμα, χρειάζεται για ορισμένα ζητήματα που αφορούν την κάθε κοινότητα ξεχωριστά, να λαμβάνονται ξεχωριστές αποφάσεις. Για να μπορεί αυτό να επιτελείται, απαιτείται η θεσμοθέτηση των κατάλληλων οργάνων. Τα όργανα αυτά είναι οι Κοινοτικές Συνελεύσεις.

 

Οι αποφάσεις σε κοινοτικό επίπεδο θα περιορίζονται αυστηρά σε συγκεκριμένα θέματα που από τη φύση τους αυτό δικαιολογείται. Οι αποφάσεις λαμβάνονται με δημοκρατικές διαδικασίες. Οι αντιπρόσωποι των κοινοτήτων είναι ανακλητοί. Για τα σημαντικά θέματα, διεξάγονται κοινοτικά δημοψηφίσματα.

 

Οι πολίτες που ανήκουν σε κάθε κοινότητα, αποφασίζουν ξεχωριστά για ζητήματα που αφορούν αποκλειστικά τη δική τους κοινότητα, όπως για παράδειγμα, ζητήματα γλώσσας, θρησκείας και κουλτούρας, καθώς και για ζητήματα εθνικών εορτών και εκδηλώσεων.

 

4.3. Σχολεία και εκπαίδευση

 

Το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να διαμορφώνει άτομα που να μπορούν να είναι ενεργοί και ενημερωμένοι πολίτες και να τους παρέχει κατάρτιση για τη συμμετοχή τους στην οικονομία. Επιπλέον όμως διαμορφώνει συνειδήσεις, νοοτροπίες και κοινωνικές σχέσεις, άρα ο ρόλος του είναι κομβικός για μια αρμονικά επανενωμένη Κύπρο και χρήζει προσεκτικού σχεδιασμού.

 

Τα σχολεία, όπου είναι δυνατόν, είναι μικτά και δίγλωσσα. Κάθε μαθητής διδάσκεται στη μητρική γλώσσα της κοινότητας στην οποία ανήκει. Κάθε μαθητής διδάσκεται ως δεύτερη γλώσσα, τη γλώσσα της άλλης κοινότητας. Αυτό είναι απαραίτητο, γιατί χωρίς να μιλάμε ο ένας τη γλώσσα του άλλου, δεν υπάρχει ουσιαστική επικοινωνία, και χωρίς επικοινωνία δεν υπάρχει επανένωση. Τα μαθήματα κοινού κορμού έχουν κοινή ύλη, η οποία αποδίδεται και στις δύο γλώσσες. Αυτό είναι σημαντικό για να υπάρχει κοινή παιδεία. Μαθήματα που αφορούν την ίδια τη γλώσσα, αναγκαστικά είναι ξεχωριστά.

 

Ιδιαίτερη αντιμετώπιση χρειάζεται η ιστορία, η οποία απαραιτήτως είναι μάθημα κοινού κορμού. Πριν να διδαχτεί, η ιστορία πρέπει να εξεταστεί προσεχτικά. Το κράτος επιχορηγεί την έρευνα από καταξιωμένους Κύπριους ιστορικούς. Η ιστορία γράφεται βάσει ιστορικών τεκμηρίων και αποδείξεων, και όχι με βάση πολιτικές ή εθνικιστικές σκοπιμότητες. Ωστόσο, η έγκριση της επίσημης ιστορίας, όπως αυτή διδάσκεται μέσα από τα εκπαιδευτικά ιδρύματα όλων των βαθμίδων, γίνεται κατόπιν ξεχωριστής απόφασης ανάμεσα στους ειδικούς που προέρχονται και από τις δύο κοινότητες. Οι ιστορικοί εντέλλονται με την αποστολή να φανερώσουν γυμνή την ιστορική αλήθεια. Όλες οι παρεκτροπές, οι ακρότητες και οι συνωμοσίες του παρελθόντος, πρέπει να βγουν στην επιφάνεια. Μόνο μέσα από τη διαφάνεια και τη γνώση, μπορεί ο κυπριακός λαός να αφήσει πίσω του όλα τα λάθη του παρελθόντος. Χρειάζεται να τα ξέρει, για να μην τα επαναλάβει.

 

Τα θρησκευτικά δεν αποτελούν μάθημα κοινού κορμού. Δεν μπορούν να είναι υποχρεωτικά, επειδή είναι απαράδεχτο έστω και ένα παιδί να υφίσταται θρησκευτική κατήχηση διαφορετικής θρησκείας από τη δική του. Ανάμεσα στις δύο κοινότητες υπάρχουν πολίτες διαφορετικού θρησκεύματος, άθεοι και πρόσωπα που δεν ανήκουν σε οργανωμένη θρησκεία. Η διδασκαλία των θρησκευτικών πρέπει να γίνεται κατόπιν επιλογής των παιδιών και των γονιών τους, στη θρησκεία που οι ίδιοι επιλέγουν.

 

Οι μαθητές και των δύο κοινοτήτων, βρίσκονται στους ίδιους χώρους τα διαλείμματα, συμμετέχουν σε κοινές εκδρομές και κοινές σχολικές δραστηριότητες.

 

4.4. Το θέμα της επιρροής / επεμβατικότητας της Τουρκίας

 

Μια αποδεκτή λύση πρέπει να αποτρέπει την επεμβατικότητα και γεωπολιτική επιρροή της Τουρκίας στην Κύπρο. Αυτό πρέπει να είναι κόκκινη γραμμή για τον κυπριακό λαό. Ορισμένα μέτρα που εισηγούμαστε είναι τα εξής: α) Η διεθνής συνθήκη που αναφέραμε στο 4.1. αφαιρεί τη νομιμότητα μονομερούς ανατροπής της λύσης, στερώντας έτσι από την Τουρκία τις προφάσεις για να προβάλει αξιώσεις προς όφελος δήθεν των Τ/Κ, β) Αποκλείονται εγγυήσεις από άλλες χώρες ή συμμαχίες, γ) Ύπαρξη κυπριακών ενόπλων δυνάμεων με ουσιαστική δύναμη αποτροπής, δ) Διεθνείς συμμαχίες σε θέματα ασφάλειας που να ενισχύουν τη δύναμη αποτροπής των ενόπλων δυνάμεων, ε) Έλεγχος των εποίκων και αλλοδαπών που με τη λύση θα πολιτογραφηθούν ως Κύπριοι με σκοπό το φιλτράρισμα εκείνων με ουσιαστική συμβολή στην εισβολή και κατοχή, ειδικά ατόμων που σχετίζονται με τον στρατό, μυστικές υπηρεσίες, παραστρατιωτικές οργανώσεις και την πολιτική εξουσία της Τουρκίας, και οποιονδήποτε αποτελεί απειλή για την ασφάλεια της χώρας, και στ) Για πολιτογράφηση εποίκων με τη λύση να απαιτείται από αυτούς τόσο η υπογραφή δεσμευτικού εγγράφου που απορρίπτει τις αξιώσεις άλλων χωρών στην Κύπρο, όσο και η αποκήρυξη της υπηκοότητας τους σε άλλες χώρες.

 

4.5. Οικονομία

 

Το οικονομικό κόστος της λύσης θα είναι μεγάλο και πρέπει να αποφύγουμε την παγίδα να καλυφθεί με νέα δυσβάσταχτα χρέη είτε προς τις αγορές είτε προς οργανισμούς όπως η Ε.Ε. που συνεπάγεται και μνημόνια, η Παγκόσμια Τράπεζα κ.λπ. που προϋποθέτουν νέα μέτρα και δεσμεύσεις. Αυτό – μαζί με το υπάρχον χρέος δημόσιο και ιδιωτικό – θα οδηγούσε σε ξεπούλημα δημοσίων πόρων / υποδομών και υπερ-φορολόγηση των πολιτών, δηλαδή οικονομική καταστροφή. Η χρηματοδότηση δύναται να γίνει από αμοιβαία επωφελείς συμφωνίες με τρίτα μέρη (χωρίς υπερβολική εξάρτηση από το καθένα) και από την ίδια την ανάπτυξη της οικονομίας. Σε καμία περίπτωση το νέο κράτος δεν πρέπει να αναλάβει τα χρέη τραπεζών και θυγατρικών εταιρειών της Τουρκίας στα κατεχόμενα, ούτε να δεχθεί τη λογική της Τουρκίας να την αποζημιώσουμε για υποδομές που παράνομα ανέπτυξε ή βελτίωσε.

 

Θα χρειαστεί μια μακροπρόθεσμη πολιτική με εκτενή και προσεκτικό σχεδιασμό για μια ομαλή μετάβαση σε μια ενιαία οικονομία στην οποία το βιοτικό επίπεδο του λαού θα διατηρηθεί και θα βελτιωθεί. Τομείς στους οποίους προκύπτουν μείζονα ζητήματα είναι: οι υποδομές, παιδεία, κοινωνική σύγκλιση, εργασιακά, θεσμική και λειτουργική εναρμόνιση κ.ά. Μια τέτοια πολιτική θα πρέπει να καταπιάνεται και με τα άλλα μεγάλα προβλήματα της κυπριακής οικονομίας (δηλ. είναι παρασιτικού τύπου, εύθραυστη, υποτελής σε τρίτους, χωρίς στρατηγική, με μεγάλη διαφθορά και με κοινωνική ανέχεια και ανισότητες). Αναφέρουμε περισσότερα στις Καταστατικές Θέσεις[4] μας, και συν τω χρόνω θα προβούμε σε εκτενέστερη ανάλυση.

 

Το ενιαίο κράτος θα έχει σημαντικές εξοικονομήσεις στο δημόσιο τομέα γλυτώνοντας από τα έξοδα των πολλαπλών διοικήσεων. Επωφελείται από τις οικονομίες κλίμακας και τον καλύτερο σχεδιασμό μιας ενιαίας οικονομίας. Αποφεύγει τη δυσλειτουργικότητα, τα κοινωνικά προβλήματα και εθνοτικές εντάσεις που προκύπτουν από δύο ημι-ανεξάρτητες, ανταγωνιστικές οικονομίες μιας Ομοσπονδίας.

 

4.6. Έποικοι / Περιουσιακό

 

Ο εποικισμός αποτελεί βασικό πυλώνα της στρατηγικής της Τουρκίας για τον έλεγχο της Κύπρου. Είναι έγκλημα πολέμου με βάση το διεθνές δίκαιο. Για να είναι βιώσιμο το κράτος μετά τη λύση (από πλευράς ασφάλειας, λειτουργικότητας, οικονομίας) πρέπει οι έποικοι που θα παραμείνουν να είναι σημαντικά λιγότεροι από τους Τ/Κ, και να πληρούν συγκεκριμένα κριτήρια και διαδικασίες. Για το θέμα των εποίκων έχουμε εκτενείς αναλυτικές θέσεις στον ιστότοπό μας[5].

 

Στο περιουσιακό είμαστε αντίθετοι με το δικαίωμα του χρήστη, αφού το δικαίωμα του ιδιοκτήτη είναι κατοχυρωμένο από το διεθνές δίκαιο και το χάρτη ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ. Είμαστε αντίθετοι σε περιορισμούς εγκατάστασης, αφού αυτοί απορρέουν από το πνεύμα διαχωρισμού του λαού.

 

4.7. Ασφάλεια / Άμυνα / Εξωτερική Πολιτική

 

Μια ανεξάρτητη χώρα, ειδικά στη γεωγραφική περιοχή που βρίσκεται η Κύπρος και σε μια εποχή μεγάλων και ραγδαίων γεωπολιτικών αλλαγών και αστάθειας, επιβάλλεται να έχει επαρκείς δυνάμεις Άμυνας και αποτροπής. Οι διεθνείς συμμαχίες πρέπει να είναι βοηθητικές, χωρίς όμως να είμαστε υπό εξάρτηση, και κατηγορηματικά αποκλείονται εγγυήτριες δυνάμεις. Ο Στρατός και οι Δυνάμεις Ασφαλείας πρέπει να έχουν μία και ξεκάθαρη αποστολή: την προστασία της ακεραιότητας και κυριαρχίας της χώρας και του λαού της. Δεν πρέπει να είναι βραχίονας ξένων συμφερόντων, είτε της Δύσης είτε άλλων. Η σύσταση τους, εξοπλισμοί / υποδομές, καθώς και οι συμμαχίες και συνθήκες που θα συμμετέχει η Κύπρος πρέπει να προκύπτουν με γνώμονα αυτή την αποστολή.

 

Όσον αφορά στο αίσθημα ασφάλειας μεταξύ των κοινοτήτων, αυτό εξασφαλίζεται με κοινή συμμετοχή Ε/Κ και Τ/Κ στο στρατό και υπηρεσίες ασφαλείας, με μικτές μονάδες σε όσο πιο χαμηλά κλιμάκια είναι εφικτό. Θα μπορούσαν να υπάρχουν δυνάμεις του ΟΗΕ ως παρατηρητές σε όλο το νησί.

 

Η εξωτερική πολιτική πρέπει να έχει στόχο την ασφάλεια της χώρας και του λαού της και τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου της μάζας του λαού, πάντα μέσα στα πλαίσια του Συντάγματος και του Διεθνούς Δικαίου. Πρέπει να είναι πολυσχιδής για να αποφεύγεται η εξάρτηση και να έχουμε καλύτερη διαπραγματευτική δύναμη πάντα με κριτήρια τις αξίες που θα πρεσβεύει το νέο Σύνταγμα μας και μέσα στα νομικά πλαίσια του Διεθνούς δικαίου, π.χ. να έχουμε συνεργασία και να δίνουμε διευκολύνσεις σε στρατιωτικές επιχειρήσεις μόνο αν έχουν την έγκριση του ΟΗΕ.

 

5. Προϋποθέσεις για να φτάσουμε στη λύση

 

Το κυπριακό πρόβλημα έχει δύο συνιστώσες: το διχασμό του κυπριακού λαού και την τουρκική κατοχή. Για να αναιρέσουμε το διχασμό, χρειάζεται να γίνουν ζυμώσεις και διεργασίες μέσα στο λαό, που θα μας ενώσουν και θα μας μονιάσουν. Αυτό μπορεί να αρχίσει με τον διάλογο ανάμεσα στις δύο κοινότητες και έπειτα, να συνεχιστεί μέσω του κοινού αγώνα για ελευθερία και δημοκρατία. Η συντροφικότητα στον αγώνα, μαζί με την αίσθηση των κοινών συμφερόντων και της κοινής πατρίδας, θα αποκαταστήσουν σταδιακά την εμπιστοσύνη.

 

Ωστόσο, για να μπορεί να πραγματοποιηθεί ο διάλογος ανάμεσα στις δύο κοινότητες, χρειάζεται να υπάρχουν δημοκρατικές διαδικασίες για να αναδεικνύεται η λαϊκή θέληση. Αυτό περιλαμβάνει και την εκλογή νόμιμων αντιπροσώπων. Στην τουρκοκυπριακή κοινότητα, λόγω της τουρκικής κατοχής, αυτό δεν συμβαίνει. Η κυπριακή κυβέρνηση δεν συνομιλεί με τους αντιπροσώπους των Τ/Κ, αλλά του παράνομου καθεστώτος και ως εκ τούτου, της Τουρκίας. Οι λεγόμενοι αντιπρόσωποι ψηφίζονται κυρίως από έποικους, που αποτελούν την πλειοψηφία. Η κυπριακή κυβέρνηση οφείλει, πρώτον, να σταματήσει να συνομιλεί με τους εντεταλμένους της Τουρκίας και δεύτερον, να εξασφαλίσει στους Τ/Κ, νόμιμες εκλογές, οι οποίες θα πραγματοποιηθούν στις ελεύθερες περιοχές, ώστε να αναδείξουν τους πραγματικούς τους αντιπροσώπους. Με αυτούς πρέπει να γίνεται ο διάλογος.

 

Την κατοχή μπορούμε να την ανατρέψουμε, αν, ενωμένοι, στερήσουμε κάθε νομιμοποίηση της Τουρκίας στην περιοχή και συγκροτηθούμε ως κυρίαρχος κυπριακός λαός. Τα τουρκικά στρατεύματα που εδράζονται στην Κύπρο, δεν εξασφαλίζουν πλήρως τον έλεγχο του νησιού από την Τουρκία, χωρίς η Τουρκία να έχει την – έστω και με διαμαρτυρίες – συναίνεση των Τ/Κ.

 

Θα χρειαστούν βέβαια και οι κατάλληλες διεθνείς συμμαχίες. Για να μπορούν όμως να πραγματοποιηθούν, χρειάζεται η Κύπρος να ανακτήσει την εθνική της κυριαρχία. Αυτό προϋποθέτει την αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση ή άλλες δεσμεύσεις που εμποδίζουν την εφαρμογή μιας ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής, η οποία να εξυπηρετεί τα δικά μας συμφέροντα, αντί εκείνα των ξένων δυνάμεων.

 

6. Επίλογος

 

Ο σκοπός μας είναι να δώσουμε ώθηση για την απελευθέρωση του δημόσιου διαλόγου για το Κυπριακό από τα στενά πλαίσια στα οποία τον έχουν εγκλωβίσει οι παρωχημένες αντιλήψεις, τα ντόπια και ξένα συμφέροντα και τα λάθη του παρελθόντος. Το κείμενο αυτό είναι η δική μας συνεισφορά για να γίνει μια αρχή. Θέλουμε να ακούσουμε και άλλες ιδέες, παρατηρήσεις και κριτικές. Παρακινούμε τον κάθε Κύπριο να συμμετέχει σε αυτή τη διαδικασία για εμπλουτισμό της ανάλυσης και της ανάπτυξης των ιδεών, προσδοκώντας τελικά στη δημιουργία ενός πραγματικά παλλαϊκού κινήματος.

 

Αναφορές

[1] Οι απόρρητες εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ. Η γένεση της τουρκικής υψηλής στρατηγικής στο Κυπριακό. Επιμ. Χρ.Ιακώβου (2017)
[2] Αχμέτ Νταβούτογλου, «Το στρατηγικό βάθος – Η διεθνής θέση της Τουρκίας», εκδ. Ποιότητα, μτφ. Νικόλαος Ραπτόπουλος, επιστ. Επιμ. Νεοκλής Σαρρής. 9η εκδ. ISBN 978-960-7803-57-3.
[3] Αυτές είναι οι εξής: ελευθερία διακίνησης προσώπων, αγαθών, υπηρεσιών και κεφαλαίων.
[4] http://kinimaamesodimokratias.blogspot.com.cy/2018/02/ Καταστατικές Θέσεις [Παρασκευή, 23 Φεβρουαρίου 2018]
[5] http://kinimaamesodimokratias.blogspot.com.cy/2017/10/ Αναλυτικές θέσεις: Έποικοι [Τρίτη, 3 Οκτωβρίου 2017]

Ανακοίνωση σχετικά με την απόφαση της Πολεοδομίας για απόρριψη της αίτησης της εταιρείας H.C.M. για “ αξιοποίηση των χρυσοφόρων αποθεμάτων του μεταλλείου του Στρογγυλού στο Μαθιάτη”.

- ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ -

Το Κίνημα Αμεσοδημοκρατίας χαιρετίζει την απόφαση της Πολεοδομίας να απορρίψει την αίτηση της εταιρείας H.C.M. για “ αξιοποίηση των χρυσοφόρων αποθεμάτων του μεταλλείου του Στρογγυλού στο Μαθιάτη”.

 

Η απόφαση της πολεοδομίας εκδόθηκε με σχετική καθυστέρηση και εν μέσω αντιδεοντολογικών και απαράδεκτων παρεμβάσεων του Υπουργείου Μεταφορών για έγκριση μέρους του εν λόγω αιτήματος.

 

Τα όσα διημείφθησαν κατά την εξέταση του θέματος και η απόφαση της πολεοδομίας, επιβεβαιώνουν τόσο την δική μας, όσο και πολλών άλλων θέση ότι τα χαρακτηριστικά της περιοχής του μεταλλείου, δηλαδή η αρχαιολογική και περιβαλλοντική του αξία δεν επιτρέπουν οποιαδήποτε μεταλλευτική δραστηριότητα. Τούτο ελπίζουμε να έγινε κατανοητό από την H.C.M. ώστε να μην επανέλθει ούτε και για έστω ενός κιλού μεταλλευτικού υλικού εκμετάλλευση από την περιοχή αυτή.

ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ

Καταστατικές αλλαγές στο ΚΙΝΑΜΕ

Το ΚΙΝΑΜΕ είναι μια ομάδα ζύμωσης. Όταν ξεκινήσαμε τη δραστηριότητά μας δεν είχαμε όλες τις γνώσεις και τις τοποθετήσεις που έχουμε σήμερα. Όσο προχωρούμε, τόσο περισσότερο δουλεύουμε, βαθαίνουμε και ενίοτε αναθεωρούμε τις θέσεις μας. Η ζύμωση αυτή δεν γίνεται μόνο μέσα στην μικρή ομάδα μας, αλλά κυρίως μέσα από τις επαφές και τις συζητήσεις που έχουμε με άλλα άτομα και ομάδες και φυσικά, μέσα από τη μελέτη. Στόχος μας είναι να προωθήσουμε αυτού του είδους τον ουσιαστικό διάλογο μέσα στην κυπριακή κοινωνία. Μόνο όταν αποβάλουμε σαν λαός τον φανατισμό, τη νοοτροπία του οπαδού και τον δογματισμό και μάθουμε να μελετούμε, να ερευνούμε, να τεκμηριώνουμε και να ανταλλάζουμε ιδέες με ένα εποικοδομητικό τρόπο, χωρίς παρωπίδες και αγκυλώσεις, μόνο τότε μπορούμε να γίνουμε μια πραγματικά δημοκρατική κοινωνία. Μια κοινωνία που θα ορίζει η ίδια τη ζωή και το μέλλον της, αντί να άγεται και να φέρεται από κάθε λογής λαοπλάνο και πολιτικάντη, προς την εξυπηρέτηση συμφερόντων άλλων αντί των δικών της.

Η ομάδα μας είναι δεν είναι αρκετά μεγάλη για να ονομάζεται κίνημα. Προσπαθούμε όμως να καλλιεργήσουμε το έδαφος πάνω στο οποίο θα μπορέσει μια μέρα να αναπτυχθεί ένα πραγματικά δημοκρατικό κίνημα. Γι' αυτό, πιο σωστά πρέπει να ονομαζόμαστε:

Πρωτοβουλία για ένα κίνημα αμεσοδημοκρατίας

Αυτή την ονομασία την υιοθετήσαμε ομόφωνα και θα αποτελεί το πλήρες όνομά μας από εδώ και πέρα. Το συντομογραφικό όνομα «ΚΙΝΑΜΕ» θα διατηρηθεί ως έχει.

Οι θέσεις μας δεν αποτελούν εγχειρίδιο, αλλά τη συνεισφορά μας στον κοινωνικό διάλογο. Αναζητούμε τη διαφορετική άποψη, τη διαφωνία και την κριτική, γιατί μόνο αυτές μπορούν πραγματικά να μας βοηθήσουν να τις αναπτύξουμε. Από την άλλη, δεν ακολουθούμε την τακτική του να μην παίρνουμε θέση για τα δύσκολα ζητήματα, με τη δικαιολογία ότι δεν θέλουμε τάχα να δώσουμε έτοιμες λύσεις στην κοινωνία. Ότι τάχα είναι η ίδια που πρέπει να αποφασίσει για τα ζητήματα και όχι εμείς. Όποιος το λέει αυτό, είναι σαν να διαχωρίζει τη θέση του από την κοινωνία. Ξεχνά ότι είναι μέλος της και ότι εμείς ως άτομα και ως υποσύνολα είναι που την αποτελούμε. Για να πάρει η κοινωνία αποφάσεις, πρέπει ο καθένας μας να πάρει αποφάσεις. Για να υπάρχει κοινή γνώμη, πρέπει ο καθένας μας να έχει γνώμη. Και αν όλοι αρνούμαστε να θέσουμε κάτω τα ζητήματα, ιδιαίτερα τα πιο δύσκολα, αν δεν έχουμε τη διάθεση να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει για να βρούμε λύσεις και προπάντων, αν δεν έχουμε το θάρρος να τις εκθέσουμε στη δημόσια κριτική, κανένα ουσιαστικό κίνημα δεν μπορεί να γεννηθεί από μας. Άμεση δημοκρατία δεν είναι να αφήνουμε την σκληρή δουλειά για τους άλλους. Είναι να την αναλαμβάνει ο καθένας.

Όταν ξεκινήσαμε, μετά από μήνες συζητήσεων και αναλύσεων μέσα στην ομάδα μας και πριν ακόμα βγούμε προς τα έξω, καταλήξαμε σε μια σειρά από θέσεις, τις οποίες στη συνέχεια δημοσιεύσαμε με τον τίτλο «Καταστατικές Θέσεις». Καταστατικός είναι αυτός που θεμελιώνει ή που σχετίζεται με την ίδρυση μιας κατάστασης, μιας οργάνωσης, ενός θεσμού, ενός κινήματος κλπ. Οι καταστατικές μας θέσεις συνοψίζουν τις ιδέες μας για τα θεμέλια ενός κινήματος για την άμεση δημοκρατία. Αυτές τις θέσεις συνεχίσαμε να τις επεξεργαζόμαστε και να τις αναπτύσσουμε, με αποτέλεσμα να γίνουν πιο αναλυτικές, να καταπιαστούν με περισσότερα ζητήματα και να αυξηθεί σημαντικά ο όγκος τους. Αυτό ήταν αναπόφευκτο, γιατί για να μπορέσει να αποστάξει κανείς την ουσία από ένα σύνολο απόψεων και προβληματισμών, πρέπει πρώτα να δουλέψει αυτό το σύνολο. Σήμερα είμαστε σε θέση να παρουσιάσουμε το απόσταγμα αυτής της δουλειάς. Οι παλαιότερες καταστατικές θέσεις εντάσσονται πλέον στις αναλυτικές μας θέσεις.

Ακολουθεί το κείμενο των νέων καταστατικών μας θέσεων.

ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ

ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ – ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ – ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ – ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ – ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ

Επανένωση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων σε βάση ενιαίου κράτους. Όχι σε λύση ομοσπονδίας. Η ομοσπονδία που μεθοδεύεται για την Κύπρο είναι ένας ρατσιστικός διαχωρισμός βασισμένος στην καταγωγή, ο οποίος δεν ενώνει τον Κυπριακό λαό, αλλά τον κρατά διαχωρισμένο, εξασφαλίζοντας το διαίρει και βασίλευε των ξένων δυνάμεων που επιβουλεύονται την πατρίδα μας. Αναγνώριση του δικαιώματος του εθνικού αυτοπροσδιορισμού και της ανεξιθρησκίας, σε συνδυασμό με σεβασμό γενικότερα της διαφορετικότητας. Θέλουμε μια κοινωνία που θα διέπεται από το πνεύμα του «Όλοι διαφορετικοί - Όλοι ίσοι». Μόνο ενωμένοι μπορούμε να εξασφαλίσουμε την αυτοδιάθεση και την ελευθερία μας.

Αυτοδιάθεση και άσκηση εθνικής κυριαρχίας. Ο κυπριακός λαός να έχει τη δυνατότητα να αποφασίζει ελεύθερα για τη ζωή του, την κοινωνία, την πολιτεία και τους νόμους, τους φυσικούς του πόρους, τη γη του, τον αέρα και τη θάλασσά του, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε ξένες χώρες ή οργανισμούς, εκτός από τις έλλογες υποχρεώσεις του που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο. Αυτό προϋποθέτει απελευθέρωση από την Τουρκική κατοχή, κατάργηση του καθεστώτος των βρετανικών βάσεων και έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Προϋποθέτει ακόμα επαρκή άμυνα και επανασυγκρότηση της οικονομίας σε παραγωγική βάση, χωρίς συσσώρευση χρέους, καθώς και τη δημιουργία νέου Συντάγματος που να πηγάζει από το λαό και να απευθύνεται στις ανάγκες του. Η αυτοδιάθεση και η εθνική κυριαρχία είναι προϋποθέσεις της δημοκρατίας.

Άμεση δημοκρατία. Η πραγματική δημοκρατία δεν εξαντλείται με τις εκλογές. Δημοκρατία σημαίνει ότι οι πολίτες κυβερνούν οι ίδιοι, άμεσα και δεν τους κυβερνούν άλλοι. Θέλουμε: Ανακλητούς αντιπροσώπους και συχνά δημοψηφίσματα για όλα τα σημαντικά θέματα, αφού προηγηθεί κοινωνικός διάλογος. Δυνατότητα υποβολής από τους πολίτες εισηγήσεων για συζήτηση από τη βουλή και άλλα κέντρα αποφάσεων, υποβολής προτάσεων που τίθενται σε δημοψήφισμα και δυνατότητα προσβολής των αποφάσεων της βουλής. Διαφάνεια σε όλες τις διαδικασίες του κράτους και πρόσβαση του πολίτη σε όλα τα έγγραφα και δεδομένα. Δυνατότητα προβολής των οργανωμένων συνόλων από τα ΜΜΕ για την προώθηση του κοινωνικού διαλόγου. Πρόσβαση των πολιτών σε όλες τις υπηρεσίες και τους αρμόδιους για έκθεση των προβλημάτων, των παραπόνων και των εισηγήσεών τους. Όμως η δημοκρατία δεν αφορά μόνο τη λήψη αποφάσεων. Δεν υπάρχει δημοκρατία εκεί που υφίστανται μεγάλες κοινωνικές ανισότητες, χωρίς κοινωνικό κράτος, κράτος δικαίου και παιδεία.

Κοινωνικό κράτος και κράτος δίκαιου. Περιορισμός των κοινωνικών ανισοτήτων. Η πολιτεία να μην αφήνει κανένα πολίτη να είναι φτωχός. Άνευ όρων βασικό εισόδημα και κοινωνικές παροχές, που θα επιτρέπουν να ζουν όλοι αξιοπρεπώς, έχοντας εξασφαλισμένα: στέγη, νερό, τροφή, ρουχισμό, ηλεκτρισμό, τηλεπικοινωνίες, πρόσβαση στο διαδίκτυο, συγκοινωνίες, παιδεία, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, και δυνατότητες κατάρτισης και εξεύρεσης εργασίας. Ιδιαίτερη σημασία στη στήριξη της οικογένειας. Κοινωνική ασφάλιση αναδιανεμητικού τύπου υπέρ των οικονομικά ασθενέστερων. Κατάργηση των έμμεσων φόρων. Προοδευτικά αυξανόμενος φόρος εισοδήματος ως μέσο περιορισμού της ανισότητας με αναδιανεμητικό χαρακτήρα. Συλλογικές συμβάσεις. Στήριξη των μικρών επιχειρήσεων. Προστασία της τοπικής παραγωγής. Έλεγχος των επιχειρήσεων. Περιορισμός στο μέγεθος των ιδιωτικών επιχειρήσεων ώστε να μην καθίστανται συστημικές, εθνικοποίηση όσων είναι εκ φύσεως συστημικές, αποτροπή μονοπωλίων και ολιγοπωλίων, ή αυστηρή επιτήρησή τους και περιορισμοί όπου αυτό δεν είναι δυνατόν. Αποτρεπτικοί νόμοι ενάντια στον σχηματισμό καρτέλ. Απαραίτητες υποδομές για οικονομική ανασυγκρότηση. Εκσυγχρονισμός του εκπαιδευτικού συστήματος με βάση τη σύγχρονη επιστημονική γνώση.

Διεθνισμός. Κανένας λαός δεν είναι εχθρός μας. Εχθροί μας είναι τα συστήματα συμφερόντων και εξουσίας που μας βάζουν να σφαζόμαστε μεταξύ μας. Εχθρός μας είναι ο ιμπεριαλισμός. Δεν δεχόμαστε φασίστες, ρατσιστές και σωβινιστές. Η Κύπρος είναι πολύ μικρή, αλλά δεν είμαστε μόνοι. Σύμμαχοί μας είναι όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο που αγωνίζονται για δημοκρατία και ελευθερία. Με αυτούς η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να επιδιώξει στενή συνεργασία. Δεν ταυτιζόμαστε με τις επιταγές τις Δύσης, ούτε της Ρωσίας ούτε κανενός άλλου. Δεν συνάπτουμε σχέσεις με κράτη εις βάρος άλλων λαών. Αμοιβαία ωφέλιμες διεθνείς σχέσεις και συνεργασίες. Εμείς ως οργάνωση επιδιώκουμε τη συνεργασία με τις οργανώσεις και τα κινήματα των άλλων χωρών που έχουν συμβατές με μας αξίες και επιδιώξεις.

Οικολογία. Η κοινωνία μας χρειάζεται να αναδιοργανωθεί έτσι ώστε να συνυπάρχει σε μια σχέση αμοιβαίου οφέλους με το φυσικό περιβάλλον. Να καλλιεργήσουμε έναν πολιτισμό σεβασμού προς όλους τους ζωντανούς οργανισμούς του πλανήτη.